Jest to trudne, a ponadto wymaga takiego stosunku do drugiego człowieka, kiedy to nie myślimy o sobie, tylko o nim, nie porównujemy, choćby podświadomie, naszych sytuacji, a jedynie staramy się ogarnąć, pojąć, w jakiej sytuacji, w jakim stanie jest ten drugi. Nie kierujemy się też żadnymi innymi informacjami ani przesłankami. Kiedy widzimy człowieka biednego, możemy mu współczuć tylko wtedy, kiedy nie będziemy się zastanawiali, dlaczego jest biedny. Jeżeli bowiem uruchomimy racjonalną analizę, to wkrótce wytłumaczymy sobie, że tak naprawdę stał się biedny, bo nie pracował, bo jest głupi, bo pił, więc dlaczego właściwie mielibyśmy mu współczuć, skoro sam sobie jest winien.

Dlatego prawdziwe współczucie jest bezwarunkowe i bezkrytyczne. Bardzo trudno jest w codziennym życiu stan taki osiągnąć. Przez lata krytykowano - nie bez racji - skrajne poglądy liberalne...