PIOTR SIKORA: Pierwsze spotkanie Franciszka z młodzieżą pod oknem. Oni wiwatują, że się na niego wreszcie doczekali, a on ich prosi, by byli cicho, i mówi im o śmierci. Czy to dobry początek radosnego święta wiary?

BP GRZEGORZ RYŚ: Bardzo dobry. Mówiono o tych młodych, że są radośni, jakby ta radość była czymś oczywistym i samorodnym. Wszyscy zdumieni, bo młodzież taka radosna, w tej radości zjednoczona, jakby przekroczyła wszystkie granice. Taka po prostu cecha młodości, więc to jakby „nie pasuje” do Światowych Dni Młodzieży. Tymczasem młodzi nie przyjechali tu po to, by się radować, tylko by się spotkać z Chrystusem. Papież zwołał ich do Krakowa i do Polski nie po to, by im dać dwa tygodnie radości w tańcu i śpiewie, ale żeby im dać doświadczenie tego, co ciągle nazywał życiem pełnym. A pełnia życia pokazuje się także wtedy, kiedy mierzy się...