Ilu ludzi na świecie potrafiłoby roz­­poznać Sinfoniettę Janáčka, słysząc zaledwie jej początek? Prawdopodobnie ich liczba mieściła się gdzieś pomiędzy »bardzo niewielu« albo »prawie nikt«” – zastanawia się Aomame, bohaterka trzytomowej powieści Harukiego Murakamiego „1Q84” (przekład Anny Zielińskiej-Elliott). Ilu ludzi w Polsce potrafiłoby streścić „Wyprawy pana Brouczka” albo „Lisiczkę Chytruskę”, a przynajmniej się pochwalić, że widzieli którąkolwiek z tych oper Leoša Janáčka na żywo? Wciąż jeszcze „bardzo niewielu”, choć ich liczba rośnie, a wraz z nią frustracja, że twórczość jednego z największych mistrzów muzycznego modernizmu lekceważą zarówno polscy dyrygenci, jak i reżyserzy, którzy nie mają pomysłu, jak jego przejmujące libretta przerobić na opowieści o własnych, znacznie mniej przejmujących traumach.

Lisiczka

Cztery lata temu, przy okazji zorganizowanego w...