Był atletą polskości. Ale też i wszystkiego, z czym przyszło mu się mierzyć: posłannictwa sztuki i osobno poezji, przeznaczeń ówczesnej Europy, etyki dnia codziennego, kwestii kobiecej, wolności słowa, ultramontańskiej wiary i zagadki własnego losu. Z każdej takiej kwestii czynił sobie narzędzie atletyki duchowej: brzemię i wyzwanie. Spoglądał na nie tak, jak kulturysta na sztangi – z udręką i fascynacją. Składał się z tych dwu uczuć. Pół na pół.

Śledziennik

Urodzony 200 lat temu Cyprian Norwid – poeta, zatrzymany w rozwoju artysta, samorodny myśliciel – miał do rzeczywistości stosunek prowokacyjny. Wśród Polaków wystarczy w tym względzie mieć własne zdanie. Norwid miał je na każdy temat. Toteż inicjuje on w kulturze polskiej szereg odszczepieńców, do którego należą Wyspiański, Brzozowski, Irzykowski, Witkacy i Gombrowicz. Osobowości zaprzeczne, pragnące ulokować się...