I - co za paradoks losu - adresat tego utworu, Wacław Rolicz-Lieder (1866-1912), jeden z oryginalniejszych poetów wczesnej fazy Młodej Polski, przez wiele lat bardziej był znany właśnie jako przyjaciel Georgego i autor wierszy tłumaczonych przezeń na niemiecki. Przekłady Georgego ukazywały się bowiem w Niemczech, polskie oryginały Liedera natomiast były niemal niedostępne. I to głównie za sprawą samego autora.

Po niepowodzeniu debiutanckich “Poezyj I" z roku 1889 (w ciągu 15 miesięcy sprzedano zaledwie 12 egzemplarzy) i po rozczarowaniu głosami krytyki (choć talent debiutanta dostrzegli Miriam, Lange i Kasprowicz) Lieder nie tylko bowiem przypuścił straceńczy atak na adwersarzy w dwóch broszurach (długi tytuł pierwszej zaczyna się od słów “Monument wszeteczeństwa gazeciarskiego pod pion sumienia i obowiązku wzniesiony..."), ale przede wszystkim postanowił...