Dobrą fabułę zaczyna się od przesady. Na znanym obrazie Adolpha von Menzela, przedstawiającym Woltera przy stole Fryderyka II, uwagę (obok roześmianych twarzy) przykuwają liczne, wysmukłe kieliszki do szampana, zwane fletami. Już puste. To tam, podczas sutej biesiady, mógł filozof poznać hrabiego Fekete, który wkrótce przysłał Wolterowi swoje wiersze i parę beczek tokaju. Wolter odpowiedział dworsko: "Przesyła mi Pan bardzo piękne wiersze i węgrzyna. Wiersze przyjmuję z największą przyjemnością, lecz wstyd mi przyjąć tak przesadną ilość wina. Pan bierze mnie za Polaka". Przyjmijmy i my z największą przyjemnością ten przesadny komplement. Wolter wiedział, co w powietrzu krąży, znał się na wszystkim, jak widać nieobca mu była również polska miłość do tokaju.

Sam wielbił szampana, który w II połowie XVIII wieku dopiero zaczyna być znany, ale Wolter zdążył już go...