Dużo ich łączyło. Umiłowanie pięknej melodii, nasyconej harmonii, rozproszonej rytmiki, niemal impresjonistycznej kolorystyki. I szacunek do kompozytorskiej dyscypliny. Alban Berg i Luigi Dallapiccola, Austriak i Włoch, artystyczni krewni wielkiego Arnolda Schönberga, byli wszak zadeklarowanymi dodekafonistami i wielbicielami ścisłych form muzyki przeszłości.

Koncypując dzieła zasadzone na dwunasto­dźwiękowych wzorcach melodycznych, nie przejawiali aliści postawy ortodoksyjnej. Owszem, ujarzmiali materiał quasi-matematycznymi procedurami, bawili się seriami podług kontrapunktycznych metod niderlandzkich mistrzów renesansu, prezentując go od tyłu, w lustrzanych odbiciach, łamiąc dźwiękowe ciągi i ustawiając ich elementy w określonych konfiguracjach, lecz nie zapominali o potencjale ekspresyjnym muzyki.

Berg nazywany był dodekafonistą o ludzkiej...