Nie ma po co do Łabęd, bo Irek w Bazylei. Jechać do Krakowa? Grześ siedzi na Spiszu. Chciałbym do stolicy, ale Marka gryzą nadrzeczne komary na Łotwie. Dalej w górę też bez sensu, bo Inga jeszcze dalej niż na północ – woli Wilno od Wolina. Ci ważni, choć mniej znani, też lekkomyślnie porzucają swoje siedliska. Twarogu czarnocińskiego nie kupię przez dwa tygodnie – napisała mi pani zielonym flamastrem na zamkniętym straganie, a butów rozwalonych w Kaczej nie podkleję do końca miesiąca – „przerwa urlopowa”.

O niefrasobliwi! Czy nie pamiętacie, że vacatio to pustka, zwolnienie, wakat, wolne, opuszczone na chwilę miejsce!? Zostawiacie tak łatwo puste miejsca po sobie, udając, że to tylko na chwilę, a w duchu może, o zgrozo, pragniecie, aby powrót nie nastąpił, bo tam, gdzie jesteście, szara dal przesłania wszystko, co leży poza czasem wakacji. Jeśli już musicie jechać,...