Po stronie zysków zapisał: „Dzieci, jeśli Bóg da... Stała towarzyszka i przyjaciel na stare lata... Obiekt miłości i przyjemności... Lepszy w każdym razie od psa... Muzykowanie i kobiece pogaduszki, które dobrze służą zdrowiu, ale są koszmarnym marnotrawieniem czasu”. Przechodząc zaś tym samym płynnie do strat, wymieniał: utratę wolności, wydatki i zmartwienia związane z dziećmi, awantury oraz – tu dosłowny i smakowity cytat – „przymus odwiedzania krewnych”.
W moim przekonaniu nie ma wątpliwości, która szala zdecydowanie przeważa, ale akurat sam Darwin stanowi ilustrację smutnego faktu, że miłość to jedna ze szczególnie złośliwych odmian szaleństwa. Nie dość, że się jednak ożenił – na dodatek spłodził dziesięcioro bachorów. Oczywiście nie jestem admiratorem ludzkiego gatunku, ale trudno nie przyznać z żalem, ile owa ponadprzeciętna umysłowość wniosłaby jeszcze do skarbnicy...