Opowieść o takich miejscach można zacząć od wspomnień i obrazów z pamięci. Na szczęście mam kilka pochodzących z doliny.

Dobrze np. pamiętam pewną noc w marcu 2018 r. W polskich schroniskach czasy wszechobecnego nocowania „na glebie” w zasadzie już się skończyły. Idąc nocą do łazienki, raczej nie pokonuje się już toru przeszkód z ciał śpiących turystów. Ale tamtej nocy w Dolinie Pięciu Stawów Polskich było inaczej. Nigdy nie widziałem bardziej zatłoczonego schroniska, ktoś nawet w jadalni rozwiesił hamak między filarami. W miejscu otwartym dla wszystkich szukałem kawałka przestrzeni tylko dla siebie. Kolega wcisnął mi do ręki wielki puchowy śpiwór. Rozłożyłem się na zewnątrz, na kamiennej podmurówce okalającej schronisko. Noc była bezchmurna, czyli zimna, temperatura spadła poniżej -10 stopni. Śnieg skrzył się od mrozu, a na niebie dało się policzyć wszystkie gwiazdy. W żadnym...