Oddzielona od świata wyspa, na której toczy się akcja „Burzy” Szekspira, potraktowana zostaje w spektaklu Krzysztofa Garbaczewskiego jak Strefa, w której zawieszone zostaje prawo. A może prawo – Prawo Ojca – jeszcze nie zaczęło tu obowiązywać? Wszak w tej wersji „Burzy” Prospero to Prospera (Ewa Skibińska); z jej łona narodził się Ariel (Marcin Pempuś); z jej piersi żywi się Kaliban (Paweł Smagała). Spomiędzy płacht czarnej wyspy wysuwa się i cofa ogromny czarny penis. Czyżbyśmy znajdowali się w miejscu, gdzie swe władztwo ciągle roztacza matczyne?
Cóż za obiecujący początek! Z tej pozycji można porządnie zaatakować, a przynajmniej podrażnić: spytać o porządek kultury, czyli o fundamenty porządku społecznego. Kto pamięta „Balladynę” i „Poczet Królów Polskich” (2013), ten wie, że Garbaczewski z Marcinem Cecko – co prawda nieśmiało – ale robili już takie wycieczki. Niestety, „...