Elizabeth Strout wychowywała się w stanie Maine, którego małomiasteczkowy klimat przeniknął później do większości jej powieści. Być może bez tego tła w ogóle nie byłaby w stanie pisać. Po latach wspominała, że konstruowania postaci nauczyła się od matki, która zachęcała ją do snucia fantazji na temat spotykanych codziennie ludzi. „To, co możliwe” jest powrotem do postaci Lucy Barton, bohaterki wcześniejszej powieści, która odnosi sukces jako pisarka, ale nosi w sobie ból, którego źródła tkwią w doświadczeniach z dzieciństwa. Najnowszy utwór Strout to kolekcja portretów, dzięki którym poznajemy ludzi mieszkających obok siebie, ale daremnie próbujących przekroczyć niewidzialne bariery. Ich historie uzupełniają wersję Lucy, przynoszą wiedzę na temat zdarzeń, które zostały przez nią – z różnych, czasem trudnych do wytłumaczenia powodów – pominięte. Strout w mistrzowski sposób opisuje międzyludzkie relacje na czele z tą najtrudniejszą, czyli relacją rodzinną. ©℗

Elizabeth Strout, TO, CO MOŻLIWE, przeł. Paweł Lipszyc, Wielka Litera, Warszawa 2017