Kiedy w lutym na ulicach Kairu ginęły setki ludzi, a reżim Hosniego Mubaraka chylił się ku upadkowi, w polskich mediach zajmowano się głównie tym, czy polscy turyści są tam bezpieczni i gdzie teraz będą jeździć na wakacje. Potem doszedł jeszcze jeden dyżurny temat: polityczni komentatorzy, często ludzie zaangażowani przed laty w walkę z komunizmem, stawali w obronie Mubaraka na zasadzie: "jaki był, taki był, ale trzymał tę bandę dzikusów za twarz".

Wydawałoby się, że skoro w ostatnich latach podróżowało do Egiptu co roku ok. pół miliona Polaków, powinniśmy choć trochę znać problemy tego kraju i przejmować się losem jego mieszkańców. Nic z tych rzeczy. Egipcjanie nas nie obchodzą, bo tak naprawdę jadąc do słynnych kurortów w Hurgadzie lub Szarm el-Szejk, nie szukamy prawdziwego Egiptu, tylko niebiańskiej plaży, najlepiej z dala od natrętnych lokalsów.