Nota opiera się na trzech zasadach, z których wynikają inne, bardziej szczegółowe. Pierwsza dotyczy konsekwencji, nazwanej tu „spójnością”, i głosi, że dla chrześcijanina nie ma dwóch porządków sumienia: „duchowego” z jego wartościami i wymogami, i „świeckiego”, obejmującego relacje społeczne, zaangażowanie polityczne, kulturalne itd. Druga dotyczy obiektywnego porządku dobra i zła: „istnieje norma moralna, zakorzeniona w ludzkiej naturze; według tej normy należy oceniać wszelką koncepcję człowieka, wspólnego dobra i państwa”.

Chrześcijanin uznaje uprawnione różnice poglądów w zakresie porządku spraw doczesnych, ale odrzuca koncepcję moralnego relatywizmu, przedstawianego często jako pluralizm (według oceny Kongregacji relatywizm jest dla chrześcijaństwa i dla człowieka w ogóle zagrożeniem najpoważniejszym). Zasady etyczne, z racji swej natury i roli w życiu społecznym, nie...