Zarówno bunt, jak i wizja, dwa warunki powstania utopii, to w przypadku wydarzeń lat 60. przymioty słodkiego ptaka młodości, bo młodość, rozumiana zresztą bardziej jako wymiar psychiczny i duchowy niż biologiczny, w tym właśnie czasie zyskała samoświadomość i poczuła własną siłę” – pisze Jarniewicz. Rozpoczyna więc od studenckiej Deklaracji z Port Huron (1962) i walki o wolność słowa na uniwersytecie w Berkeley (1964), kończy zaś wydarzeniami z 4 maja 1970 r., gdy Gwardia Narodowa otworzyła ogień do studentów na Uniwersytecie Stanowym w Kent. W tych ramach umieszcza rozmaite zjawiska i postacie, które wpłynęły na utopijną wyobraźnię pokolenia.

Przywykliśmy teraz raczej do dekonstruowania mitów i do opatrywania terminu „utopia” znakiem ujemnym. Jarniewicz nie jest ani mitografem, ani dekonstruktorem, uważa przy tym, jak Wilde, że utopie są warunkiem rozwoju. I po prostu...