Przed trzema tygodniami przyglądaliśmy się na tych łamach, jak doświadczenie pandemii może inspirować zamkniętych w domu twórców światowego kina. Dziś pora na dokonania rodzimych filmowców.

Polską produkcję HBO, zatytułowaną po prostu „W domu”, kręconą w szczytowej fazie lockdownu i obejmującą 14 około 10-minutowych tytułów, siłą rzeczy ogląda się z większą uwagą, a chwilami też z większym wzruszeniem. Dotyczy to zwłaszcza filmów dokumentalnych, bo pozwalają zajrzeć do prawdziwych domów, ujrzeć dawno niewidziane twarze, usłyszeć mniej lub bardziej znajome głosy. Albo, niczym w nowelce Jerzego Skolimowskiego „To nie my”, zobaczyć na ekranie, jak wyludniony pandemiczny pejzaż zamienia się w pejzaż wewnętrzny.

Zamknięcie dopadło reżysera „Bariery” aż na Sycylii, czego można by mu szczerze pozazdrościć, gdyby nie...