Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Tytuł Doktora Kościoła przysługuje mistrzom opowiadania Ewangelii nowym językiem.
Ireneusz urodził się ok. 140 r. w Smyrnie. Był uczniem Polikarpa, ucznia św. Jana. Nie wiadomo, kiedy przeniósł się do Europy; poznajemy go jako wysłannika wspólnoty w Lyonie do papieża. Poselstwo być może uratowało mu życie: w 177 r. podczas prześladowań zginęło wielu chrześcijan z biskupem Potynem na czele. Ireneusz zajął jego miejsce.
Zasłynął ze zwalczania herezji gnostyckiej. Gnostycy głosili, że biskupi nie są powiernikami wiedzy przekazanej przez Jezusa; dostęp do niej mają tylko oni, wtajemniczeni. Negowali jedyność Boga, materię uważali za skażoną. Ireneusz w dziele „Adversus haereses”, w stylu ostrym, ale szanującym przeciwników – których chciał nawrócić – rozprawił się z tym dualizmem.
Biskup Lyonu to jeden z Ojców Kościoła, twórców teologii; jego drugie zachowane dzieło to pierwowzór katechizmu. Swoje nauczanie oparł na idei jedności Boga (jako stwórcy i odkupiciela), jedności objawienia Starego i Nowego Testamentu, jedności wiary i Kościoła, jedności w Chrystusie bóstwa i człowieczeństwa. Jezus – nauczał Ireneusz – doprowadził do końca to, co zaprzepaścił Adam. ©(P)
