Zredukowany do roli politycznej, jako zmurszały nestor III RP: tak mniej więcej jest postrzegany w czwartą rocznicę śmierci. Kolejne reinterpretacje jego najważniejszych tekstów nie stanowią zarzewia ideowych sporów. Jego dzieło nie jest ościeniem wbitym w sam środek naszej debaty. Zostało zepchnięte na margines, przez grzeczność tylko odnotowane bywa kurtuazyjnym przypisem.
Rzecz uderzająca, bo chodzi przecież o najwybitniejszego polskiego filozofa XX wieku; człowieka, którego książki i eseje miały formujący wpływ dla kilku pokoleń liberalnej inteligencji. Cisza wokół dzieła autora „Obecności mitu” tym głośniej więc dźwięczy w uszach. I tym bardziej zastanawia.
WYPADŁ Z PRZYPISÓW
O Kołakowskim sporo mówiło pokolenie jego uczniów czy też osób pozostających pod bezpośrednim wpływem jego osobowości. Czyniono to zazwyczaj w formie zdawania historycznej...