Nie będziesz, nie będziesz, nie będziesz!

W zasadzie byłoby dobrze, gdybyśmy zachowywali przykazania, oczywiście te Boże, czyli Dekalog. Owszem, ale z wyłączeniem trzech pierwszych. Z kościelnymi przykazaniami rzecz ma się prościej, obowiązują one tylko wyznawców danego Kościoła.

05.03.2012

Czyta się kilka minut

Na świecie zrobiłoby się jaśniej, gdyby ludzie przyswoili sobie prostą zasadę: tak to tak, nie to nie, i koniec, kropka. Czarne jest czarne, białe jest białe, a szare w najlepszym przypadku nijakie, mdłe? I rzeczywiście tak bywa, na przykład wtedy, gdy ewidentne zło próbujemy przechrzcić na dobro z tego tylko powodu, że się owo zło nam coraz częściej przydarza, i co ważniejsze – przynosi nam korzyść, niechby tylko przyjemność. Jaki sens ma zadręczanie siebie i innych wyrzutami sumienia, nie lepiej machnąć na nie ręką i zbyć powiedzeniem: co mi tam, ktoś tam, jakieś tam normy będzie mi narzucał, sam wiem, co dla mnie dobre?

I znowu: bywa, że takie podejście do norm etycznych okazuje się zasadne. Prawodawcy, w tym kościelni, bywają omylni. Podobnie jak wydający rozkazy. Stanowiąc prawo, wydając rozkazy, można przekraczać przykazania, łamać je z wielkiej pobożności, w imię obrony Kościoła, jeśli nie samego Boga. Więcej: znamy to z historii Kościoła, można zabijać człowieka, i to w okrutny sposób, i utrzymywać, że to dla jego dobra, dobra wiecznego. Patrz – Inkwizycja, a obecnie sprawa kary śmierci. Na dodatek prawo, choćby nie wiem jak doskonałe, nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego, co niesie życie.

Wróćmy jeszcze do trzech pierwszych przykazań Dekalogu. Czy rzeczywiście dotyczą one wyłącznie tych, którzy wierzą w Boga lub mają zamiar uwierzyć? Niekoniecznie. Bóg Biblii nie jest tym, który stoi ponad światem czy z boku. Przeciwnie, jest On ze światem złączony tak ściśle, jak tego dokonać potrafi jedynie Ten, kto potrafi być wszędzie. Po prostu, Stwórcy od stworzenia nie można nijak oddzielić. Dlatego rzeczywistość, w której żyjemy, jawi się nam jako nieustannie dziejące się misterium, wciąż na nowo odczytywane. Misterium, w którym wielu z nas wcale nie do śmiechu. Właściwie trudno jest powiedzieć, z czym mamy do czynienia. Dramat to? Tragedia? Komedia, tragikomedia? Żadna nazwa do tego, co się tutaj dzieje, nie pasuje.

Co więcej, odnalezienie Boga w tym teatrze tylko wyostrza tragizm tego przedstawienia. Wychodzi bowiem na to, że zło, a co za tym idzie również cierpienie, nie jest tylko naszym nieszczęściem, ale również Boga. Wielki Piątek jest na to wystarczającym dowodem. Jak zatem zrozumieć to zamotanie Boga w zło, to uleganie Boga złu? Różnie różne religie na to pytanie odpowiadają i żadna odpowiedź, łącznie z chrześcijańską, nie jest wystarczająca.

Co więc nam pozostaje? Załamać ręce, siąść i płakać? A może wzorem naszych braci ateistów i tych, którzy całą nadzieję pokładają w tak zwanej doczesności, powiedzieć: spokojnie, horyzont wędruje razem z nami.

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
Jezuita, teolog, publicysta, poeta. Autor wielu książek i publikacji, wierszy oraz tłumaczeń. Wielokrotny laureat nagród dziennikarskich i literackich.

Artykuł pochodzi z numeru TP 11/2012