Była już głęboka noc, gdy Umm Mohammed wzięła dzieci za ręce i opuściła swoją wioskę.

Maszerowali przez 12 godzin, przez wyschnięte pola uprawne i polne drogi północnego Iraku. W ciągłym strachu, że zostaną odkryci przez bojowników ekstremistycznej milicji tzw. Państwa Islamskiego (IS), która przed dwoma laty opanowała także ich rodzinną wieś, położoną na północny zachód od Kirkuku. Wobec takich jak Umm Mohammed, odwracających się plecami od „kalifatu”, ich państwa bożego na ziemi, ekstremiści nie mają litości. – Jeśli cię dorwą, zastrzelą – mówi Irakijka.

Tymczasem takich jak trzydziestoparoletnia Umm Mohammed i jej dwoje dzieci, uchodzących spod władzy IS, są dziś tysiące. Setki tysięcy poszłyby może w ich ślady, lecz pozostają na terenie „kalifatu”. Jednych dżihadyści przetrzymują celowo: cywile to dla nich żywe tarcze. Inni nie mogą uciec z powodu walk, jakie toczą...