1. We wczesnym szkicu ostatniego aktu „Tristana i Izoldy” odnajdziemy moment, w którym przy konającym bohaterze pojawia się poszukujący Graala Parsifal i siłą włóczni leczy krwawiącą z tęsknoty ranę. „Tristan, umierający z powodu odniesionej rany i nie mogący ostatecznie umrzeć, to Amfortas w opowieści o Graalu” - pisał Ryszard Wagner. A w 1859 roku, podczas komponowania ostatniego aktu „Tristana”, notował o „Parsifalu”: „Amfortas jest punktem centralnym (...). Jest moim Tristanem o niewyobrażalnym stężeniu. Przez ranę zadaną mieczem i jeszcze inną zadaną sercu, pośród swoich męczarni nie zna biedak innej tęsknoty niż tęsknota za śmiercią”.

„Parsifal” to ostatnie dzieło Wagnera. Inspiracją była lektura, jeszcze w latach 40., średniowiecznego eposu Wolframa von Eschenbach. W kwietniu 1857 roku, pod wpływem wielkopiątkowego nastroju kompozytor naszkicował zarys dramatu. Powrócił...