Pierwsze: Bóg Izraela nie jest Bogiem plemiennym zatroskanym tylko o swój lud, Izrael, ale jest Bogiem wszystkich ludzi, również wrogów Hebrajczyków. Otacza ich opieką nie dlatego, że są tego godni, lecz dlatego, że są. Objawia się jako Bóg uniwersalny, pamiętający również o tych, którzy w niego nie wierzą i czci mu nie oddają. Bóg Izraela ma władzę nad ludami ziemi i nad przyrodą. Bydło z Niniwy też uczestniczy w akcie skruchy i postu. W rękach Boga jest sztorm, wielka ryba, robak, krzak rycynusa. Wszystko, co istnieje, Jemu tylko służy.

Drugie: Jonasz niesie tak ważne dla nas wszystkich przesłanie skruchy, wybaczenia. Bóg objawia się nie jako Bóg kary, odpłaty, surowej sprawiedliwości, ale jako Ten, który władny jest zmazać nasze winy. Jak czytamy w modlitewniku na dzień Rosz Haszana (Nowy Rok): „Dziś ważysz i sądzisz wszystkie nasze czyny... z pokorą i drżeniem wyroku...