Jego wystąpienie stanowiło część „Konferencji wielkopostnych”, w ramach których zaproszeni goście prezentowali rozważania teologiczne. Ci, którzy znali dzieła włoskiego filozofa, z pewnością nie byli zaskoczeni jego obecnością w katedrze. Zainteresowania Agambena koncentrują się na relacjach między teologią, filozofią polityczną, prawem i literaturą; posiada on niezwykłą umiejętność przerzucania pomostu między teologiczno-filozoficznymi rozważaniami a codziennością, której znaki często jawią nam się jako hermetyczne lub przypadkowe.
Agamben mówił o porzuconym posłannictwie Kościoła, bezpośrednio lub w sposób zawoalowany odnosząc się do społeczno-politycznych problemów, których źródłem jest ów gest zaniechania. Na czym on polega? Mówiąc najkrócej: na wyborze długiego trwania instytucji, na wzmocnieniu jej ziemskich fundamentów, na uwzniośleniu organizacji, biurokracji i narzędzi...