Najpierw widać gwóźdź. Zwykły, sczerniały od starości, zagięty, wystający na centymetr, może dwa. Był w desce, z której Domenico Pellegrino, sycylijski artysta, wycinał krzyż, i tak został. To resztki z łodzi rozbitej u brzegów Lampedusy. Jednej z tych, którymi dopływają – lub nie – imigranci z Afryki. Krzyż zamówił jezuita, o. Michael Czerny, podsekretarz Sekcji ds. Migrantów i Uchodźców w Dykasterii Integralnego Rozwoju Człowieka.

– Gwóźdź w krzyżu nie powinien dziwić – pisze mi w mailu Pellegrino, zapytany o symbolikę dzieła. – Ale ten tkwi w jego centrum, oddziela dwie części: dolną, w kolorze czerwonobrązowym, jak krew, i górną, niebieską, jak woda w Morzu Śródziemnym albo ściana grobu. Boli nasze oczy, wbija się w sam środek układu nerwowego drewna. Wyłowione z morza deski były jednocześnie słone i gorzkie. Farba wydobywa strukturę drewna, pomarszczoną jak stara mapa....