Moja pierwsza madrycka zima, wie­le lat temu. Wynajmuję pokój w dużym mieszkaniu w centrum. Razem z resztą domowników spędzam czas wolny od pracy przy okrągłym stoliku w salonie, przykrytym ciężką serwetą do ziemi. Pod stolikiem elektryczny piecyk, przy którym grzejemy okryte serwetą nogi i oglądamy telewizję. Innego źródła ciepła nie ma.

Wraz z awansem zawodowym przeskakuję kilka stopni w hierarchii grzewczej Madrytu i przeprowadzam się do mieszkania z centralnym ogrzewaniem, gazowym. Jak sama nazwa wskazuje, jest sterowane centralnie, co oznacza, że ciepło jest przez kilka godzin rano, a potem kilka godzin po południu. W nocy nie grzeją, bo zdrowo jest spać w chłodzie.

To nie ogrzewanie i przestarzałe piece są źródłem madryckiego smogu. Ci sami mieszkańcy hiszpańskiej stolicy i okolic, którzy oszczędzają na gazie i elektryczności, kupują na kredyt duże auta. W...