Później system radziecki uczynił wszystko, by podporządkować historię swym ideologicznym dogmatom. Znów brakło miejsca na narodową historiografię. "Prawdziwa" i "słuszna" historia zaczynała się więc w roku 1917 r. Białorusini mieli zapomnieć o swojej przeszłości i roztopić się w nowym radzieckim społeczeństwie.

Teraz, mimo szesnastu lat niepodległości, Białorusini wciąż stoją przez zadaniem poznania i zrozumienia własnych skomplikowanych dziejów. To podstawowa sprawa dla naszej narodowej tożsamości i dla przyszłości Białorusi jako europejskiego i demokratycznego państwa, które będzie w stanie przezwyciężyć dziedzictwo autorytaryzmu.

Szczęśliwie białoruscy historycy nie poddali się ideologicznej presji reżimu i zdołali przywrócić obraz naszych dziejów osadzonych w tradycjach Europy Środkowo-Wschodniej. Jest więc tylko kwestią czasu, kiedy także większość społeczeństwa pozna swoją historię, symbole i bohaterów narodowych.

Cieszę się, że Polacy chcą poznawać białoruską historię. Pomaga to także nam w jej zrozumieniu. Nawet jeśli - co zrozumiałe - czasem spieramy się o historyczne zasługi lub narodową przynależność wielu wybitnych postaci.

Zapraszam do lektury dodatku "Tygodnika Powszechnego".

Aleksander Milinkiewicz

Lider białoruskiej opozycji

W dodatku:

• Historia bez bohaterów - rozmowa z Uładzimirem ARŁOUEM
• Dzieje Obwodu 49/67
• Reżym walczy z zabytkami
• Maszerau, białoruski Gierek
• Co domniemany zabójca Kennedy’ego robił w Mińsku
• Kuropaty: tu się rodził naród
• Po co propagandzie partyzanci
• Białoruscy hipisi