Kiedy wieczorem, 7 maja, ogłoszono zwycięstwo Emmanuela Macrona, miliony ludzi zobaczyły na ekranach jego zmęczoną i bladą twarz. Znikł chłopięcy uśmiech z wieców i plakatów. Jakby właśnie w tej chwili 39-letni prezydent elekt poczuł ciężar odpowiedzialności, która na niego spadła. „Wiem, że nasz naród jest bardzo podzielony i że doprowadziło to do głosowania na skrajne siły. Szanuję także i te decyzje wyborcze” – to było jedno z pierwszych zdań, jakie skierował do rodaków.

Już nazajutrz na ulice Paryża wyszli tłumnie związkowcy z czołowej centrali CGT i studenckie organizacje lewicowe. Protestowali przeciw wyborowi „kandydata banków” (jak nazywają liberała Macrona) i zapowiadanym przez niego cięciom budżetowym oraz reformie kodeksu pracy.

Gorącym przeciwnikiem Macrona jest też Jean-Luc Mélenchon, lider radykalnie lewicowej Nieposłusznej Francji (France Insoumise)....