Szkoda więc, że długo oczekiwana inscenizacja "Fausta" Charlesa Gounoda okazała się sukcesem połowicznym. I nie jest temu winna orkiestra, która pod batutą Gabriela Chmury grała z niekłamanym entuzjazmem. Dyrygent dopilnował, aby partytura została rzetelnie zrealizowana. Smyczki stopił w subtelną, zależnie od sytuacji cieniowaną rozmaitymi emocjami tkankę. Z instrumentów dętych drewnianych wydobył ciepło i liryczne westchnienia. Waltornie nagle nabrały blasku i intonacyjnej stabilności, zaś kiedy trzeba, mocno artykułowane, a kiedy indziej ledwie muskane dźwięki perkusji wzbogacały brzmieniowy konglomerat.

Gdyby tylko podobną dyscyplinę artystyczną wykazali śpiewacy! Jedynym artystą, który poradził sobie z powierzonym mu zadaniem, był rosyjski bas Vladimir Baykov. Jego Mefistofeles zaskakiwał głosową zręcznością, dźwiękowym dowcipem, nie mówiąc o aktorskiej...