W tym roku Irma skończyłaby 30 lat. Pewnie denerwowałaby się, jak wszyscy, brakiem perspektyw w Bośni. Pewnie martwiłaby się, gdzie posłać dzieci do przedszkola, jak uzyskać kredyt na mieszkanie. Pewnie... Ale tego się nie dowiemy: w pamięci bliskich Irma na zawsze pozostanie uśmiechniętą, drobną blondynką. Wiosną 1993 r. jej jedenastoletnie życie przerwał serbski pocisk.

Irmie, Mai, Adnanowi, Rokiemu, Vedranie, Jasminowi, Selmie, Bojanowi, Enverowi i kilkunastu tysiącom innych dzieci Sarajewa nie udało się na czas dotrzeć do schronu, uchronić przed odłamkiem czy kulą. Ponad półtora tysiąca z nich zginęło, 15 tys. zostało rannych.

ŚMIERĆ NA SANKACH

„Był piękny, słoneczny dzień”: tak rodzice często zaczynają swoją opowieść. Także Fikret Grabovica, ojciec Irmy.

– Najmłodsi ginęli codziennie – mówi Fikret. – Ostrzeliwano szkoły, szpitale, a...