Panie dobry jak chleb, bądź uwielbiony od swego Kościoła” – śpiewają ludzie w procesji. Strażacy niosą proporce, dziewczynki w komunijnych sukienkach sypią kwiaty, a młody ksiądz o przejrzyście błękitnych oczach klęka przed monstrancją wśród brzozowych gałązek.

– Trochę kombinowaliśmy przy tej scenie – opowiada Jan Komasa, reżyser filmu „Boże Ciało” – bo nie mieliśmy zgody na kręcenie wewnątrz kościoła. ­Arcybiskup przemyski Adam Szal po przeczytaniu scenariusza przysłał długą listę z wypunktowanymi uzasadnieniami, dlaczego nasz film uważa za „antykościelny”. Ksiądz proboszcz, początkowo bardzo chętny do pomocy, podporządkował się tej decyzji. Zresztą nie dziwię mu się. Rozumiem, że obowiązuje go hierarchia. Nasza procesja wychodziła więc zza kościoła, a kościelną bramę otworzyliśmy w komputerze.

Problemem były też baldachim i monstrancja.

– Pożyczyliśmy je z...