W 1934 r. w archidiecezji w Tuam odbyła się konferencja duchownych, podczas której omawiano m.in. „skandal nieślubnych narodzin”. Zalecano, by każdy taki przypadek był potępiany jako „degradacja duszy, hańba dla rodziny, grzech przeciwko dobremu imieniu lokalnej społeczności”. O każdym przypadku należało informować arcybiskupa.

Aby tej „hańby” uniknąć, rodziny, zwykle przy pomocy miejscowego księdza, usuwały ciężarne córki, siostry, kuzynki z oczu społeczności, zanim ich stan był widoczny. Kobiety, czasem ledwie nastolatki, trafiały do prowadzonych przeważnie przez instytucje religijne domów samotnej matki. Czasem pozostawały tam przez lata. Ich dzieci oddawano często do adopcji – również bez ich zgody lub nawet wiedzy.

W tym samym roku, w którym duchowni w Tuam debatowali o problemie nieślubnych narodzin, irlandzki parlament otrzymał informację o znacznie wyższej...