Dojmujący jest na polskich scenach deficyt oper barokowych. Poza malutką, acz zasłużoną Warszawską Operą Kameralną, która pod batutą Stefana Sutkowskiego nie tylko daje przedstawienia na przyzwoitym muzycznie poziomie, ale i stała się trampoliną do światowej kariery dla kilku znakomitych głosów, rodzimy admirator drammi per musica skazany jest na wyjazdy zagraniczne bądź zakup płyt DVD. A przecież każdy szanujący się teatr na zachodzie Europy, nawet ten niewielki, położony z dala od kulturowych centrów, uzupełnia żelazny repertuar arcydziełami muzyki dawnej, stara się do współpracy zapraszać wybitnych śpiewaków, dyrygentów-specjalistów od zakurzonych partytur, inteligentnych reżyserów.

Bo opera barokowa przeżywa dziś drugą młodość, jest źródłem estetycznej przyjemności, zachwytu, który nie potrzebuje intelektualnego umocowania. Tu nie ma miejsca na...