28 grudnia kino kończy 125 lat, choć raczej nie ma powodów do hucznego świętowania. Mijający rok może się okazać przełomowy – jeśli nie dla filmu jako wytworu kultury, to na pewno dla kinowej instytucji, której mocno dały się we znaki zarówno pandemia i związana z nią „polityka sanitarna”, jak i utrwalone pod ich wpływem nawyki odbiorcze.

W tym kontekście „Mank” Davida Finchera, mierzący się z legendą jednego z najsłynniejszych filmów wszech czasów, brzmi (i wygląda) jak list miłosny do kina. Chwilami rozwlekły i żarliwy, to znów frywolnie puszczający oko, a w wielu miejscach pełen wyrzutów. Jak na ironię, wyprodukowany został z przepychem, precyzją i wigorem dla największej dziś platformy internetowej pokazującej filmy.

Historia Hermana J. Mankiewicza, głównego scenarzysty „Obywatela Kane’a” (1941), którego wkład w powstanie filmu przysłoniła zwalista postać Orsona...