Kiście winogron ciążą ku ziemi i kołyszą się na lekkim wietrze jak pełne mleka wymiona krów w drodze powrotnej z łąki. W powiecie Asti już się nie da płynnie jeździć, bo po drogach wloką się traktory z przyczepkami pełnymi skrzynek słodkiego owocu; zamiast trąbić, myślę o moscato, które się z nich zrodzi niebawem. Snując się po ścieżkach Piemontu, cieszę się widokiem tego, co jest zapowiedzią bardzo dobrego rocznika. Teraz tylko nie spaprać niczego w piwnicznym procesie, który oglądany z zewnątrz może się wydać zawiły, ale w słowach winiarzy nie ma cienia wątpliwości. Tylko pewność czekającej harówki.

Dobre wino wymaga nie tylko owocu ze szczególnych parceli, ale i pracy pełnej poświęcenia, tudzież niemile widzianej w nowoczesnym biznesie cnoty pokory. Dopiero respektując daną przez przyrodę i los rzeczywistość, ludzka inwencja może testować granice tego, co się da zmienić; a...