W mediach rozbrzmiewa muzyka Witolda Lutosławskiego, bo w dziesięciolecie śmierci właśnie zaczyna się jego Rok. Ja mam swoje dobre wspomnienie kompozytora, choć nie związane z muzyką. Jeszcze w końcu lat osiemdziesiątych zainicjowałam w “Tygodniku" małą akcje ratowania dziecka z ciężkim uszkodzeniem okołoporodowym. Napisałam o tym, czytelnicy odpowiedzieli ofiarnością, a któregoś dnia odebrałam prosty telefon: “Tu mówi Witold Lutosławski. Proszę o kontakt z rodzicami. Wezmę na siebie koszty kuracji". I tak się stało. Matka dziecka dzięki tej pomocy odbyła dwukrotny staż zagraniczny uczący ją potrzebnej rehabilitacji dziecka. Będę to - tak jak i rodzice - pamiętać zawsze z głęboką wdzięcznością.

Na biurku wylądował właśnie wznowiony kwartalnik “Tatry", wydawany pięknie i ciekawie. Wiele tematów wartych lektury (m.in. spór o “wydajniejszą" kolejkę linową na...