Już dawno ktoś zauważył, że niewiele się różnimy od średniowiecznych gapiów, którzy tak chętnie przypatrywali się publicznym egzekucjom. Różnica polega na tym, że naszym przodkom, prócz niezdrowej ciekawości, towarzyszyła cokolwiek perwersyjna potrzeba przywrócenia moralnego porządku. Czego szuka dzisiejszy widz sensacyjnych reportaży i krwawych newsów? Oczywiście – rozrywki. Film „Wolny strzelec” zagląda do kuchni, w której przyrządza się najbardziej krwiste dania dnia. Pierwszym ogniwem tego osobliwego łańcucha pokarmowego są łowcy uzbrojeni w kamery i aparaty fotograficzne, drugim zaś telewizyjni „kucharze”, przyprawiający świeżo dostarczone mięso w taki sposób, aby przyciągnąć przed ekrany jak najliczniejszą widownię, a potem przez resztę dnia podsycać jej apetyt. To ostatnie ogniwo pozostaje w filmie Gilroya znacząco nieobecne.
Wielu z nas zastanawia się, co się kłębi w...