Barbara zachorowała na raka kilka lat temu. Wtedy też zaczęła szukać swojego miejsca w Kościele.
O mszach o uzdrowienie dowiedziała się od matki swojego chłopaka. Powiedziała jej: idź tam, jeśli masz wątpliwości i potrzebujesz wsparcia w chorobie.
Poszła. Był październik ubiegłego roku, kościół św. Kazimierza w Krakowie. Podobało jej się wszystko. Modlitwy, atmosfera skupienia. Ksiądz, który na kazaniu nie mówił o polityce. Cisza.
Jeśli coś jej przeszkadzało, to tylko tłum ludzi w ciasnej świątyni. Za to w tłumie spotkała wszystkich: studentów, biznesmenów i bezdomnych. Najwięcej ludzi po czterdziestce, wielu prosto z pracy: w garsonkach i z aktówkami. – Na następną mszę przyszłam pół godziny wcześniej, z rozkładanym krzesełkiem – mówi Barbara. Wtedy, za pierwszym razem, musiała stać. Prawie cztery godziny.
Kiedy wyszła, była jak zaćmiona. – Nie wiedziałam, w...