To byłoby przyjemne miejsce na weekendowy wypad. Czysta woda, błękitne niebo, pokryte białym piaskiem plaże. I pluskanie rzeki, która niespiesznie wpada do ogromnego, okrągłego jeziora. Do pełnej idylli brakowałoby tylko szumu liści i śpiewu ptaków. Tych nigdy tam nie było. Nie było też, zapewne, tlenu. Ale to akurat detal, bo nie było też wczasowiczów, gdyż w czasie, kiedy marsjański krater Jezero pokrywała tafla niezmąconej wody, nasi przodkowie – o ile już istnieli – musieli być jednokomórkowymi stworzonkami, niezdolnymi do międzyplanetarnych podróży. A jeśli sam Mars był zamieszkały, to przez równie niepozorne istoty.

Dziś po tym idyllicznym jeziorze pozostały jedynie skały zalegające na dnie dawno pozbawionego ciekłej wody krateru. Nietknięte od miliardów lat – i dlatego bezcenne dla uczonych. Nie tylko tych zainteresowanych Marsem, ale i tych, którzy skupiają się na...