Słynna sentencja La Rochefou­caulda, że hipokryzja to hołd, jaki występek składa cnocie, jest nie tyle bon motem z myszką (co dziś znaczy jedno i drugie...), ale właściwie definicją relacji i stosunków społecznych, charakterystycznych dla całej cywilizacji zachodniej. Bez hipokryzji jako niezbędnego narzędzia polityki i stosunków społecznych nie do wyobrażenia byłby świat taki, jaki znamy. Wyrażanie opinii i postępowanie zawsze zgodnie z głoszonymi poglądami właściwie uniemożliwiłoby nam wspólną egzystencję, skazując na wieczny konflikt wszystkich ze wszystkimi. Podobnie w polityce, która zredukowana przez "terror prawdy" stałaby się grą czystych emocji, każących zwalczać wrogów bez pardonu i czekać na ich kontrakcje w tym samym stylu. Świat bez domieszki hipokryzji to świat wyzwolenia instynktów, przypominający swoimi prawami ów "stan natury", o którym pisał Hobbes.