Artykuł prof. Jana Hartmana podejmuje wątek "śmierci Boga", łącząc refleksję nad przemianami współczesnej kultury z poczuciem odpowiedzialności za ewolucję świata ludzkich wartości. Klasycznym tekstem dla tej problematyki pozostaje "Radosna wiedza", w której Fryderyk Nietzsche ogłosił w 1882 r. śmierć Boga. Jej kontynuację znajdujemy w publikacjach współczesnego postmodernizmu, które zapowiadają, że następstwem kulturowej śmierci Boga będzie śmierć człowieka, zanik sensu i dekonstrukcja podstawowych wartości.

Prostowanie krzywej Gaussa

Moje główne zastrzeżenie do tekstu Hartmana wiąże się z tym, że autor operuje kwantyfikatorem ogólnym przy wielu sformułowaniach, które uważałbym za dopuszczalne jedynie w eseju wyrażającym osobiste odczucia autora albo wręcz w powieści - np. zapewnienie, że nikt dziś już nie słucha...