Otóż ona właśnie powinna pozostać taka, jaka była zawsze, by dowieść kilku prostych prawd, na jakich opiera się telewizja, nawet tak świetna jak HBO, albowiem główny bohater konstruowany jest nieodmiennie jako kuszące, choć niemożliwe alibi dla wszystkich widzów. Musi bowiem być gdzieś ktoś, kto jest całkowicie wolny i nieskłonny do żadnego związku, gdyż w ten sposób spełnia nasze marzenie o wolności. Co więcej, owa wolność jest podszyta swobodą seksualną, albowiem Carrie, jako autorka rubryki seksualnej, wie o seksie wszystko. Skoro ona wie wszystko i mimo to nie wiąże się z nikim, to znaczy, że mężczyźni wcale nie są kobietom potrzebni i kobieta jest w pełni kobietą tylko wtedy, gdy wraca do pustego mieszkanka na Manhatannie i pisze kolejny, zabawny i mądry felieton. Taka w gruncie rzeczy jest wymowa tego serialu, którą z okrutną jasnością zobaczyłem w zimowy poranek 2004...