Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Zdziwiłem się, bo kota nie było w moim domu. Spojrzałem na psa, ale ten nie reagował, widocznie nie usłyszał. Ale czy możliwe, żeby nie usłyszał? Nie. Czy więc udawał, że nie słyszy? Nonsens, dlaczego miał udawać. Więc dlaczego się zarumienił?
Zapomniałbym o tym incydencie, gdyby w parę dni później, podczas przechadzki, mój pies nie wspiął się na drzewo. Gdy się zorientował, że go obserwuję, zeskoczył i zbliżył się do innych psów. Te jednak odniosły się do niego wrogo.
To jednak nie były jeszcze żadne dowody. Ostatecznie wspiął się niewysoko, a wrogość innych psów mogła mieć rozmaite przyczyny.
Zabrałem go do weterynarza.
— Niech pan go zbada, chcę wiedzieć, czy to jest pies, czy kot.
— Dziś już nie przyjmuję, proszę przyjść kiedy indziej.
— Kiedy?
— Nie wiem, jestem bardzo zajęty.
Albo pomyślał, że zwariowałem, albo rzeczywistość nie jest tak jednoznaczna, jak nam się wydaje. Nie chcę mieć z tym problemów, więc sprzedałem psa i kupiłem małpę.
Nazajutrz małpa zniknęła. Znalazłem ją dopiero po długich poszukiwaniach. Siedziała na moim fotelu i czytała PHÄNOMENOLOGIE DES GEISTES Hegla.
Poczekam, aż skończy tę książkę, a potem z nią podyskutuję.
Oczywiście, jeżeli się okaże, że ja to nie ona, a ona to nie ja.
