Dzieci idą na jarmark. Miały iść z mamą, ale wykręciły się: wybrały Pippi. „Mnie się zdaje, że więcej się dzieje zabawnych rzeczy, jak jest Pippi” - zauważa Tommy. Tak, Pippi ściąga przygody jak piorunochron gromy. I tak samo sprawia, że przestają być groźne. Nawet jeśli są to przygody tak straszne, jak ucieczka z klatki tygrysa zagrażającego bezpieczeństwu publicznemu lub pojawienie się chuligana Labana rabującego w biały dzień kiełbasę zastraszonemu sprzedawcy, kończą się odniesieniem bestii do klatki w rytm nuconej jej do ucha kołysanki lub żonglerką złym Labanem. Tak podaje tekst źródłowy, choć nie wiem, jak możliwa jest żonglerka kimś jednym.

„Grała pozytywka, kręciła się karuzela, ludzie krzyczeli i śmieli się. Ciskano oszczepami i tłuczono porcelanę”. A jednak nawet na jarmarku, który z założenia jest modelem „świata na opak” i napędza się własnym gwarem, ruchem i...