Jednym z kluczowych elementów dobrej pracy magisterskiej jest umiejętność wyjaśnienia, dlaczego to, o czym piszę, w ogóle ma znaczenie. Studenci mający przekonanie, że ich rozprawa faktycznie może się komuś do czegoś przydać, stawiają bardziej precyzyjne pytania. Ponieważ mają poczucie przynajmniej odrobiny sensu, łatwiej przychodzi im zmotywowanie się do pracy, dzięki czemu wyrabiają się w terminie. Same plusy.

Dlatego na seminarium magisterskim – obok fascynujących zagadnień, takich jak robienie przypisów, dobieranie bibliografii czy „źródła zastane kontra źródła wywołane” – postanowiłem wygospodarować oddzielne zajęcia, poświęcone kwestii fundamentalnej, jaką jest sensowność tego, co robimy. I nie chodzi tu o samo pisanie prac magisterskich (tym też się zresztą zajmowaliśmy – porównując je do obrzędów przejścia w kulturach tradycyjnych), lecz o zagadnienie jeszcze bardziej...