Andrzej Chłopecki (krytyk muzyczny): Panteon w Rzymie to świątynia, w której ustawiano posągi bogów - wszystkich rzymskich bogów, bo lud rzymski nie spierał się, czy któryś z nich na miano boga zasługuje, czy nie, bo to dyskusji nie podlegało. Panteon paryski jednakże sakralizował już ludzi - szczególnie zasłużonych w kulturze, nauce, polityce. “I tu już nie jest grzechem pytanie o jakość tych zasług". A co do nich nigdy nie będzie zgody - choćby dlatego, że ocena dokonań zmienia się z upływem czasu. Demokratyczny panteon to zatem oksymoron.

Maria Poprzęcka (historyk sztuki): Problem polega także na tym, że Polska nie ma świeckiego panteonu: “Jak umierał ktoś naprawdę wielki, to był - i dalej jest - Wawel i Skałka. Wawel to katedra katolicka, a Skałka to krypta kościoła paulinów. Nie mamy czegoś takiego jak Panteon paryski. Zresztą i ta budowla przechodziła zmienne koleje losu...