Na szczęście lub nieszczęście nie wszystko zależy od nas. Tak jest z pewnymi cechami usposobienia, które według jednej szkoły są uwarunkowane genetycznie, a według innej społecznie i kulturowo, chociaż w praktyce jest to obojętne. Jedni mianowicie budzą się jak skowronki, inni z trudem i najwyższą niechęcią do świata. I nie zależy to od tego, jak długo spaliśmy, ale właśnie od owej tajemniczej rzeczy, jaką jest usposobienie. W zasadzie wolny człowiek powinien mieć także wolność rozwijania swojego usposobienia w takim kierunku, w jakim sobie życzy. Jednak my nie jesteśmy w pełni wolnymi ludźmi, a nawet jesteśmy w niektórych sytuacjach niewolnikami. Wyobraźmy sobie sytuację, kiedy to po obudzeniu się, umyciu (kolejna dolegliwość) i zjedzeniu śniadania, podejmujemy stanowczą decyzję: a ja kicham na to wszystko i kładę się z powrotem do łóżka spać. Czasem uprzywilejowani i szczęśliwi z racji uprzywilejowania mogą sobie na to pozwolić, większość z nas nie uczyni tego nie tylko z powodów praktycznych (praca, dzieci do szkoły itp.), ale także z powodów moralnych. Bo przecież człowiek, który po śniadaniu pójdzie z powrotem smacznie spać, popełnia wykroczenie wobec przyjętej powszechnie procedury.