W 1930 r. Anna Achmatowa wybrała się na przejażdżkę samochodową z pisarzem Borysem Pilniakiem. Mieli niegroźny wypadek, więc Pilniak zatrzymał samochód w polu. Na rosyjskiej prowincji dwójka przybyszów z miasta stanowiła sensację. Zjawiła się grupka kołchoźników, mężczyźni pomagali w usunięciu usterki, kobiety obserwowały Achmatową. Jedna z nich wykrzyknęła: „To arystokratka. Nie widzicie tego?”.

Achmatowa miała wtenczas 41 lat. Minęła półmetek życia, doświadczyła wielu upokorzeń, ale największe tragedie dopiero miały jej dosięgnąć. Była biedna: miała zaledwie kilka ubrań, nawet zimą chodziła w lekkim płaszczu (póki ktoś nie podarował jej starego futra), jej czapka i rękawiczki były znoszone, podróżowała z zepsutą walizką, której zamek się nie zapinał, musiała spinać ją paskiem. Poetce nie dopisywało także zdrowie – cierpiała na nadczynność tarczycy, miała słabe serce; w życiu...