W Polsce ostatnich tygodni naprawdę strach położyć się spać. Bo potem wstaje się rano nieświadomym niczego, czasem nawet w dobrym nastroju, pełnym jakiejś głupiej wiary w coś miłego, co może przyniesie nowy dzień, i nagle bum! – złudzenia opadają, gdy Polska wita zaspanych mocnym kopem w tyłek.

Tak jak 30 września, o poranku, który w lidze strasznych polskich poranków wysuwa się na czoło. Był to poranek, podczas którego pogłoski o posadzeniu Przemysława Czarnka na stanowisku ministra odpowiedzialnego za edukację i naukę okazały się niestety nieprzesadzone.

Powiedzieć, że oniemiałam, to nic nie rzec. Jakąż wszeteczną siłę posiada ów wątpliwy profesor in spe, że potrafi zaklinać ludzi w kamień na odległość, samą informacją o swej nominacji! Petrificus totalus – powiadają moje dzieci, machając plastikowymi różdżkami z uniwersum Harry’ego Pottera, i...