Po upadku muru berlińskiego wielu zachodnich politologów (i polityków) sceptycznie oceniało szanse równoczesnej budowy w krajach postkomunistycznych demokracji i wolnego rynku. Rzeczywistość dowiodła - twierdzi Krasnodębski - że dylemat równoczesności nie istnieje. Najbardziej demokratyczne okazały się te państwa, w których gospodarka wolnorynkowa rozwija się najszybciej.

Pułapka imitacji

Zarazem jednak w coraz liczniejszych krajach postkomunistycznych - w tym i w Polsce - demokracja przybiera postać nieliberalną: zachowane są podstawowe instytucje i procedury demokratyczne, ale narusza się wolności jednostki, państwo prawa staje się atrapą, bo w istocie decydują partykularne interesy oligarchiczne, obywatele odsuwają się od aktywnego udziału w życiu publicznym, alarmująco szybko rośnie warstwa ludzi “zbytecznych", trwale...