"Czyś mi Szyler, czyś mi Gete równego widział poetę?" , że zacytuję innego Wieszcza (tego, z którym Słowacki całe życie konkurował). Z całą miłością do polskiej literatury, romantycznego dramatu zwłaszcza - nie nadymajmy się, choćby przez respekt dla wyżej wymienionych, nie wspominając o innych europejskich dramaturgach od Ajschylosa począwszy. A propos Rymkiewicza: "Słowacki. Encyklopedia". "Pasjonujący thriller encyklopedyczny", jak pisano w Gazecie Wyborczej w roku 2004, czyli w czasach antedyluwialnych. Autor, "subtelny poeta elegijny", uhonorowany zaledwie rok wcześniej nagrodą Nike, "przypomina nieco Indianę Jonesa" - entuzjazmował się recenzent. I dalej: "Rymkiewicz, owszem, jest lojalny wobec bohatera swych dociekań i oddaje romantykowi to, co romantyczne, ale nie zapomina jednocześnie o zdrowym rozsądku. I w jego 'Słowackim. Encyklopedii' - jak w życiu - wszystko się dziwnie miesza. Wzniosłość sąsiaduje z przyziemnością, a wyidealizowany obraz ukochanej zderzany jest z niedogodnościami, jakie niesie wynajmowanie tanich pokoi gościnnych. Ów ton powagi łączony z tonem 'przymrużonego oka' sprawia, że czyta się nową pracę Rymkiewicza jednym tchem". Co potwierdzam.

który w Zmorskim od razu zabłysł". To wprawdzie Dembowski o Norwidzie, ale do Mickiewicza też można dopasować. Albo tak: "Niech inni uwielbiają Mickiewicza dzieła / Mnie poezja Kaźmierza za serce ujęła / Adam może zadziwi, uniesie, poruszy / Kaźmierz jakoś po polsku przemawia do duszy" (to Jachowicz, a kto Kaźmierz to chyba wiadomo). Podstawić Juliusza za Kaźmierza i będzie ok ;)